Designing the Surface
17 januari 2017We voelen ons aangetrokken door de glanzende lak op een auto. Maar roest geldt als een teken van verval. Wanneer de huid van een antiek voorwerp subtiele sporen van gebruik en beschadiging toont, spreken we bewonderend over ‘patina’. Terwijl de perfect nagebootste houtnerf print op een plastic tuinstoel vaak als nep wordt afgedaan.
Hoe bedrieglijk of hoe echt is het ontwerp van het oppervlak? Met de tentoonstelling Designing the Surface, die vanaf 27 januari 2017 te zien is, vervolgt Het Nieuwe Instituut een reeks presentaties rond materialen. Na eerdere tentoonstellingen over hout, plastic en glas richt Designing the Surface de blik nu op de finale afwerking die materialen en producten in het maakproces ondergaan. De laatste hand. Het glazuur op de taart.
Een eindeloze reeks behandelingen – van moffelen, vergulden en polijsten tot zandstralen, poedercoaten en lakken – wordt gebruikt om materialen hun uiteindelijke verschijningsvorm te geven. Soms moet dat oppervlak de aandacht afleiden van de armoedige kwaliteit van het onderliggende materiaal. Andere behandelingen beschermen een kostbaar materiaal juist tegen beschadiging. Elke afwerking dient een doel. Het kan worden ingezet om te verleiden, te verhullen, te beschermen of te imiteren. En telkens is dat effect de uitkomst van een nauwgezet ontwerpproces.
Als fellow van Het Nieuwe Instituut deed productontwerper Chris Kabel het afgelopen jaar onderzoek naar de verschillende gedaanten die het ontwerp van het oppervlak kan aannemen. Samen met de ontwerpers en tentoonstellingsmakers Jannetje in 't Veld en Toon Koehoerst stelde hij Designing the Surface samen. Dat gebeurt aan de hand van vijf verschillende typen afwerkingen zoals luster, patina en teflon, elk gerelateerd aan de esthetische, sensorische en praktische verlangens van de gebruiker. Ze krijgen hun eigen verbeelding in de tentoonstelling, die de bezoekers door een pretpark van illusies en verleidingen voert. Met als centrale installatie een aanvankelijk smetteloze fontein, ontworpen door Lex Pott. In de looptijd van de tentoonstelling zal de fontein, bekleed met uiteenlopende materialen, een zure vloeistof verspreiden en daardoor geleidelijk steeds meer corroderen. Het object toont zowel de schoonheid van dit verval, als de noodzaak het oppervlak van materialen en producten te beschermen.
designingthesurface.hetnieuweinstituut.nl
--
Voor meer informatie of beelden kunt u contact opnemen met Yev Kravt, via email y.kravt@hetnieuweinstituut.nl of telefonisch op +31 (0)6 83 67 97 37